چالش سنت و دموکراسی- نشست اول : پیش درآمد

یک پاسخ

1. با سلام به عنوان یک ایرانی درون کشور نکاتی که امیدوارم کمک کننده باشد را عرض میکنم:

   ۱- به وضوح میبینم که تماییز بین مفهوم individualism و Egotism در ذهنیت خیلی از ما ایرانیان شکل نگرفته و این دو را با هم قاطی میکنیم.

   ۲- به دلیل دشمنی دراز تاریخی که بین ایران با یونان و رم بوده , وقتیکه در جمعی من نوعی صحبت میکنم که چقدر یونان و رم تمدن باشکوه و پیشرفته‌ای در زمان خود داشتند مردم یک مقدار گارد میگیرند. درحالیکه میدانیم وقتی بخواهیم در مورد خیلی مسایل بنیادین غرب صحبت کنیم خیلی جاها باید به یونان و رم ارجاع بدیم و وقتی مردم ما در مقابل اینها یک حالت جبهه گرفتن دارند و پذیرایی لازم را ندارن یه مقدار کار ما سخت میشه.
   این جبهه گرفتنها متاسفانه حتی در بین اندیشمندان ما هم هست و باعث شده که مثلا از یک نویسنده بسیار تاثیر گذار و شاخص در فرهنگ غربی مثل سیسرون خیلی به ندرت مطلبی گفته میشه[به جرم رمی بودن!] ولی یکی مثل میشل فوکو را خیلی خوب میشناسیم.
   به هر حال بهتر است یک راه حلی برای این مشکل پیدا کرد چون متاسفانه این جبهه گرفتن و پذیرا نبودن باعث میشود که خیلی از مفاهیم و مطالب آن وزن و جایگاهی را که شایسته است در ذهن ما داشته باشند, نگیرند.

   ۳- اصولا همانگونه که عرض کردید ما در نیمه دوم قرن ۱۹ و در مقطع زمانی با غرب آشنا شدیم که غرب از فرد به سمت جامعه ( متشکل از افراد) حرکت کرده بود و این برای ما بد جا افتاد که مفهوم جامعه را با اجتماع جمع گرای خودمان قاطی . و متوجه نیستیم که جامعه از افراد تشکیل شده. ما با آن دوره‌ای که اروپا اومانیست داشت ارتباطی نداشتیم و آنرا درک نکردیم.

   با تشکر از شما و آرزوی پیروزی

   پاسخ