چالش سنت و دموکراسی-نشست دهم: سنت دینی و اقتدارگرایی (3)

در این سمینار در ادامه نشست قبلی به سابقه اقتدارگرایی در تفکر شیعه می‌پردازیم. ابتدا به دو پدیده خاص دردوران صفویه اشاره می‌کنیم. تصاحب شبکه گسترده و پراکنده صوفیان بوسیله روحانیت تازه رسمیت یافته و مقتدر شیعه با حمایت شاهان صفوی و بموازات آن، پیدایش شاخه جدیدی از فقیهان با تاثراز آموزه های صوفیان یعنی فقیهان عارف در روحانیت شیعه .
با پیدایش این گروه مباحث عرفانی بخصوص بحث ولایت نیز ازعرفان وتصوف وارد فقه شد و رابطه تقلید را که یک رابطه تبعیت حقوقی وعبادی ازفقیه بود به رابطه مرید- مرادی تبدیل کرد. روحانیت با برخورداری از سازمان اجتماعی گسترده و مریدان پاک‌باز بیشمار، آماده قدرت نمایی و تثبیت خود بمثابه دولت سایه بودند. کاری که در دوره قاجار انجام شد و رسمیت تاریخی یافت .