ذهنیت بشر مدرن جستجوگر و پویاست. یعنی برای هر اتفاقی به دنبال دلیلی است و برای هر حادثهای به دنبال سببی طبیعی وقابل درک و فهم وتجزیه و تحلیل میباشد. علم بیش از هرچیز مدیون این پویائی ذهن و کنجکاوی بشر است. ذهنیت ما اما چنین نیست. ما هرچه را که قادر به درک آن نیستیم، به جای کشف علت آن، به حکمتی فرابشری ارتباط میدهیم. وغالبا سری میجنبانیم و میگوییم که لابد حکمتی درکار است. مگر بنا است که همه چیز را ما بفهمیم؟ و اینگونه از کنار آن مساله رد میشویم.